مقاوم‌سازی سازه‌های لرزه‌ای -حسنعلی معینی
مقاوم‌سازی سازه‌های لرزه‌ای به مجموعه‌ای از روش‌ها و اقدامات اطلاق می‌شود که برای افزایش مقاومت و کاهش آسیب‌پذیری ساختمان‌ها و سازه‌ها در برابر زلزله استفاده می‌شود. این اقدامات می‌تواند در طراحی سازه‌های جدید یا بهبود و تقویت سازه‌های موجود اجرا شود. هدف از این فرایند، کاهش خطر جانی، مالی و بهبود عملکرد سازه در هنگام زلزله است. در ادامه برخی از روش‌های رایج مقاوم‌سازی معرفی شده‌اند:
1. روش‌های تقویت سازه‌ای
- اضافه کردن مهاربندها: استفاده از مهاربندهای فلزی یا بتنی برای افزایش سختی و مقاومت سازه در برابر نیروهای جانبی.
- ژاکت بتنی یا فلزی: پوشش اعضای سازه‌ای مانند ستون‌ها و تیرها با بتن یا فلز برای افزایش ظرفیت باربری.
- تعویض یا تقویت اتصالات: بهبود عملکرد اتصالات بین اعضای سازه‌ای برای جلوگیری از گسیختگی در نقاط بحرانی.
- افزایش دیوارهای برشی: افزودن دیوارهای برشی بتنی یا تقویت دیوارهای موجود برای کاهش تغییر مکان جانبی.
2. روش‌های غیرسازه‌ای
- استفاده از جداگرهای لرزه‌ای: نصب جداگرهای پایه برای کاهش انتقال نیروی زلزله به سازه.
- دمپرهای لرزه‌ای: نصب سیستم‌های جذب انرژی مانند دمپرهای ویسکوز برای کاهش اثر نیروهای دینامیکی.
- کاهش جرم سازه: کاهش بارهای مرده مانند تعویض مصالح سنگین با مصالح سبک.
3. بازسازی و بهسازی
- تعمیر ترک‌ها و آسیب‌های موجود: پر کردن ترک‌ها یا بازسازی بخش‌های آسیب‌دیده برای جلوگیری از گسترش ضعف در سازه.
- تغییر کاربری سازه: تطبیق سازه برای کاربری‌هایی با نیازهای متفاوت از جمله کاهش تراکم بارگذاری.
4. استفاده از فناوری‌های نوین
- مواد کامپوزیتی (FRP): استفاده از فیبرهای کربن یا شیشه برای تقویت اعضای سازه‌ای.
- سیستم‌های هوشمند نظارتی: استفاده از حسگرها برای پایش وضعیت سازه و شناسایی نقاط ضعف.
استانداردها و آیین‌نامه‌ها
رعایت آیین‌نامه‌های ملی و بین‌المللی مانند آیین‌نامه طراحی ساختمان‌ها در برابر زلزله (2800 ایران)، برای طراحی و اجرای مقاوم‌سازی ضروری است.
دسته‌ها:
مقالات
دیدگاه‌ها